Paul woont met zijn partner (Paul) in een prachtig appartement in Amsterdam met als enig nadeel dat het maar weinig buitenruimte heeft.
Voor zijn werk als tropenarts is Paul vaak periodes in het buitenland om aansluitend weer enige tijd in Nederland te zijn. Omdat tuinieren in het bloed van Paul zit begon hij daarom jaren geleden deze tijd in Nederland in te vullen door mensen te helpen die ‘wat minder gevoel hebben voor de tuin en het tuinieren’. Wat aanvankelijk begon met wat snoeiwerk leidde steeds vaker tot het geven van advies over de herinrichting van de tuin. Voor Paul een reden om een groenopleiding te gaan volgen waardoor vrienden hem als grap de tuindokter zijn gaan noemen.
In 2012 spotte de man van Paul een te koop staande bungalow in de bossen van Baarn op het voormalig landgoed van de freule die Drakensteyn aan prinses Beatrix verkocht. Een totaal verwaarloosd pand, een redelijke lap bosgrond met bijna alleen maar hoge sparren die het perceel heel donker maakte. Voor veel mensen op meerdere fronten een totale afknapper, maar niet voor Paul. Meteen begon zijn hart sneller te kloppen, denkend aan de mogelijkheden. Juist het dichte woud aan grote bomen zag hij als een voordeel omdat een tuin met een paar grote bomen meteen al karakter heeft. Toch was het aantal bomen dat hier stond teveel en dus maakte hij, direct na de aankoop als eerste een selectie van de meest speciale bomen op het perceel.
Als uitgangspunten voor de tuin ging hij uit van een aantal principes. De tuin moet een concept zijn en een verhaal vertellen. In dit geval moest de tuin er uit gaan zien alsof je in een bos bent, deels met planten die ook in de omgeving groeien. De tuin mocht weinig onderhoud vragen zoals mesten, water geven en maaien en moet er mooier uitzien als hij na enige tijd weer terugkomt van een reis.
Het rooien van een aanzienlijk aantal minder fraaie bomen leverde Paul in eerste instantie flink wat kritiek van omwonende op, die bang waren dat het natuurlijke karakter van de omgeving verloren zou gaan. Paul wist waar hij mee bezig was en kon alle bezwaren sussen door uit te leggen wat hij van plan was.
Door het dennenstammen patroon dat hij overhield werd de tuin overzichtelijker. Omdat de stammen doorlopen in de omgeving lijkt de tuin op te gaan in het omringende landschap. Het licht dat nu in de tuin viel gaf de, inmiddels opnieuw gebouwde, woning niet alleen licht, maar ook uitzicht. Voor Paul was hiermee ook de mogelijkheid geschapen om te gaan tuinieren op deze bosgrond.
Volgens hem zit de sfeer van een tuin vooral in het gebruik van vormen en structuren. Zo bleek hun tuin een diepe kuil van tien meter diep te hebben en een even grote ‘heuvel’ ernaast. Daaromheen een richel van een oud hertenpaadje of een opgevulde greppel. Paul heeft al deze onderdelen van de tuin geaccentueerd. Op de bodem van de kuil maakte hij een ronde vijver en gebruikte het zand om de heuvel nog meer te verhogen. Het ‘hertenpaadje’ gaf hij meer accent door er laag blijvende rhododendrons te planten.
De beplanting van de tuin is verdeeld in verschillenden sferen. De boswei die alleen in juli en oktober wordt gemaaid met een weelde aan koekoeksbloemen, en paardenbloemen.
Achter de rhododendrons ligt de witte wei met overwegend witte bloemen en lichte planten zoals, sneeuwklokjes, eikenblad hortensia’s, wilde asters, witte vingerhoedskruid en klaverzuring.
Naast het huis ligt de gele wei met theunisbloemen, jacobskruid en gele venkel.
In de bosrand, de buitenkant van het perceel, groeien groen blijvende struiken zoals taxus, rhodo’s, Photinia, varens.
Qua beplanting houdt Paul zich zoveel mogelijk aan de natuur en maak zo weinig mogelijk concessies. Wel kiest hij bewust voor andere variëteiten zoals een gele of zwarte vlier, gekleurde variëteiten van kamperfoelie en speciale esdoorns.
Voor Paul is de tuin nooit klaar. Altijd groeit er wel een plantje in een deel van de tuin dat verplant dient te worden naar een ander deel om zo de sfeer in de tuin kloppend te houden. Door de droogte van het perceel kan hij van juni tot eind september niets verzetten.
Inmiddels hebben meer omwonenden de tuin van Paul gezien. Ook hier wordt hij weer regelmatig gevraagd om mee te denken over de invulling van een tuin.
Uiteraard is dit voor Paul geen enkel probleem. ‘Soms heb je gewoon even een buitenstaander nodig die de knopen voor je doorhakt’.