Als zoon van een oesterkweker groeide Jos niet met planten en bloemen op. Nu komen mensen van heinde en verre om te genieten van zijn tuin in het Zeeuwse Vlake; de Sequoiahof, vernoemd naar de robuuste boomsoort Sequoia.
En bomen zijn er volop te zien in de tuin. Maar liefst vierhonderd verschillende soorten hoogstambomen – geselecteerd op hun sierwaarde – heeft Jos in de loop der jaren gepoot. Aan elk seizoen is gedacht. Van het vroege voorjaar met mooie magnolia’s en duizenden bloembollen, tot het late najaar met de prachtige herfstverkleuringen. De Zeeuwse eigenzinnigheid komt goed tot uiting in deze tuin, aldus Jos.
Want een echt Zeeuw is Jos. Als zoon van een oesterkweker ging hij ook de vis achterna. Vanaf zijn veertiende zat hij op de Noordzee, maar toen hij elf jaar later een vrouw trouwde, kwam hij aan wal. Hij begon een vishandeltje en ventte de vis met een wagentje. Terwijl hij stond te wachten zag hij al de mooie bloemen en planten en gingen naar eigen zeggen ‘zijn ogen open voor de Schepping.’ Toen hij een aantal jaren later een vervallen boerderij met ruimte voor zijn visopslag kon kopen, kon Jos met zijn tuin aan de slag. Op de twee hectare landbouwgrond die erbij hoorde, werd een begin met de tuin gemaakt.
Bijzonder is dat Jos uitsluitend gebruik maakt van gerecyclede materialen. Om die te ritselen kwamen Jos’ ondernemerskwaliteiten goed van pas. Zo werd jaren geleden het kanaal Zuid-Beveland honderd meter breder gemaakt. De werknemers die een visje kwamen halen bij Jos, boden hem aan sluisdeuren te ruilen tegen vis. Via een Chinees restaurant dat werd afgebroken, kreeg Jos vervolgens een prachtig Oosters dakje te pakken in ruil voor een jaar gratis haring. En met de oude bakstenen van de buurman, werd een duiventoren gemetseld waarin zowel sierduiven als vleermuizen huizen.
Waar de tuin van Jos zich precies bevindt, kan niemand ontgaan. Op de oprit is namelijk een vijf meter hoge replica van de beroemde Paaseilandbeelden te vinden. Nadat Jos in de krant had gelezen dat Paaseiland door een Zeeuwse zeeman was ontdekt, maakte hij het beeld na met straatklinkers. De vroegere vishandelaar doet alles eigenhandig en kan met trots zeggen dat er nog nooit iemand een uur in zijn tuin heeft gewerkt.
Toen Jos nog in de vishandel zat, werkte hij tachtig uur per week en dook hij erna ook nog de tuin in. Daar was hij dan tot twaalf uur ’s nachts met grote lampen aan de slag om er de poëtische tuin van te maken die het nu is. Dat Jos alleen aan de tuin werkt is niet zonder reden. De tuinman bekent eerlijk dat hij bang is dat een ander het niet naar zijn zin maakt of nog erger: het mooier maakt dan hij zelf kan.
De vishandel heeft Jos jaren geleden verkocht en dat geeft hem de kans elke dag te genieten van zijn tuin. De Sequoiahof is dankzij de vele bezoekers inmiddels uitgebreid met een terras en bed & breakfast, waar zijn vrouw en dochter de honneurs waarnemen. Plannen om de tuin nog verder uit te breiden maakt Jos niet meer. Nu de winterperiode eraan komt en de tuin gesloten wordt voor bezoekers, zullen er veertig karren afval uit de tuin gehaald worden. Er is geen vierkante meter zonder iets bijzonders volgens Jos, dus om iets nieuws te planten zal hij iets anders moeten wegdoen. En dat is de voormalige vishandelaar voorlopig niet van plan. Wie nieuwsgierig is geworden en over het kilometer lange pad wil struinen van de Sequoiahof, is vanaf 1 april weer van harte welkom bij de familie De Koeijer!