Samen met Rob heb ik onlangs een tuin in Almere aangelegd met als thema duurzaamheid. Bij duurzaamheid denk ik als tuinman aan recyclen van tuinafval, oftewel composteren. Hierbij worden plantenresten door middel van bacteriën omgezet in waardevolle bouwstoffen. Levende planten kunnen deze stoffen vervolgens weer opnemen om van te groeien. Onderdelen van iets ouds worden dus gebruikt voor iets nieuws.
Dat gebeurt al jaren met papier, glas en plastic. Toch hebben we nog steeds bergen aan afval wat niet wordt hergebruikt. Grondstoffen die dus nog niet worden ‘gecomposteerd’.
Ik denk dat het hebben van een afvalberg een onderdeel is van onze welvaart. Hoe groter de rijkdom, hoe groter de kans dat iets uit de mode raakt, niet mooi genoeg meer is of na een kleine beschadiging wordt afgedankt. Voor mensen die niets hebben is niets afval. Met een stuk plastic kun je je beschermen tegen de regen, met afvalhout kun je een onderkomen maken en een stuk touw kan een waslijn zijn of de nok van een tent. Mensen die niets hebben, zijn genoodzaakt creatief om te gaan met de materialen die zij hebben omdat ze simpelweg geen geld hebben om iets nieuws te kopen.
Dat recycling er ook nog eens mooi kan uitzien, ontdekte ik toen Jorna een decoratieve wereldbol van verschillende kleuren afvalplastic maakte voor de duurzame tuin in Almere. Ik vond dit super creatief.
Naast de noodzaak of de wil om na te denken over hergebruik, kan het dus ook gewoon heel leuk en decoratief zijn! En zo komen wij weer terug bij de tuin, want ook mijn planten zien er uiteindelijk veel mooier uit als ik hen help aan de benodigde grondstoffen voor de groei.
Misschien kunnen we concluderen dat de wereld er een stuk beter uit zou kunnen zien, als de mens beter zou luisteren naar de natuurwetten. Ik zeg; kies een tuinman als president! Of sla ik nu door? 😉
Goede groet, Ivo