‘Tuintherapeuten werden we genoemd toen we de tuin opleverden, maar daar ging wel een en ander aan vooraf.’
De opdracht voor het aanleggen van een tuin kregen wij van een type man ‘niet lullen maar poetsen’. Een vriendelijke baas die zonder veel omhaal, een strakke tuin met veel fris groen had besteld bij zijn strakke huis. Prachtig leek hem dat. Hij wilde zijn vrouw verrassen die na de bouw van hun designwoning graag ook een mooie tuin wilde hebben. Toen zij voor haar werk een maand in het buitenland was, werden mijn collega en ik dan ook op pad gestuurd om de tuin aan te leggen. Na een paar volle weken werk was nu het spannendste moment aangebroken, de beplanting van de tuin.
Ik kan eerlijk zegen dat wij best trost waren op het resultaat. De strakke lijnen van het pad liepen verticaal door in de strakke lijnen van de frisse buxusvlakken, precies volgens tekening. Juist op het moment dat wij met het laatste buxusvlak bezig waren, kwam de eigenaresse van de tuin met de taxi thuis.
Even later kwam de man wat bedremmeld naar buiten. Zijn vrouw was heel blij met de tuin, maar de strakke lijnen die hij zo mooi vond waren voor zijn vrouw iets te veel design. ‘Of het wat losser kon.’ Mijn collega keek mij even aan en zei toen resoluut: ‘Dat kan.’
Nadat de man was verdwenen, haalde mijn collega plukken buxus uit het strak geknipte vlak en bestelde een paar buxusbollen in verschillende maten. Binnen twee uur hadden we de buxusbollen gepoot en waren de strakke vlakken omgevormd tot buxuswolken met een strakke omlijsting. Het perfecte compromis tussen hem en haar.
Ik stond niet alleen versteld van de creativiteit van mijn collega, maar ook van de mogelijkheden die je met buxus hebt in je tuin.
Dolgelukkig kwam de vrouw naar buiten en gaf ons beiden een dikke zoen, terwijl haar man met een vette knipoog toekeek.
Trots zaten wij wat later in de bus op weg naar huis. Hadden wij nou zojuist een goede daad gedaan of deden we ‘gewoon’ ons werk? Wat het ook was, wat een topbaan!
Tot over twee weken.
Goede groet, Ivo