Op dagen met stralend weer wordt meer dan eens tegen mij gezegd dat mensen mij benijden omdat ik zo’n geweldige baan heb. Zo lekker in het zonnetje. Ik zal niet ontkennen dat ik ook vind dat ik een hele leuke baan heb. Toch is soms het maken van een tuin ook gewoon een kwestie van bloed, zweet en tranen.
Een schrammetje of buts heb ik wekelijks. Ik heb, ondanks mijn beschermende kleding, geleerd wat voorzichtiger te zijn tijdens mijn werk. Ook mijn bravoure ben ik wat kwijtgeraakt na het passeren van scherpe takken; van de boomtop op mijn onvrijwillige weg naar de grond. Werken in de tuin kan dus best gevaarlijk zijn, weet ik inmiddels. En hoe voorzichtig ik ook doe, nog steeds snijd ik mij telkens aan die scherpe randen van pampagras. Een wondje dat soms nog akelig lang kan bloeden.
Als tuinman heb je in Nederland bijna altijd een nat pak. Van buiten door de regen of van binnen door het zweet dat je regenpak niet uit kan. En de dagen waarop iedereen denkt dat het zo fantastisch is om in de tuin te werken, is het eigenlijk veel beter weer om met een drankje in je zwembroek aan het strand te liggen, dan met een bezweet hoofd bomen te sjouwen in een tuin.
Toch maken tranen, het bloed en zweet meer dan goed! Ik zie hoe gelukkig mensen kunnen worden van bloemen en planten als wij een tuin opleveren. Geluk dat bijna altijd gepaard gaat met tranen. Op zo’n moment wordt ieder soort dag voor mij een stralende dag. Dus ja, eigenlijk heeft iedereen gelijk die zegt dat ik een geweldige baan heb. Ik heb zelfs een fantastische baan!
Een zonnige groet,
Ivo